Toen we bedachten waar we naartoe zouden gaan, kozen we heel bewust voor iets anders dan in 2012. En we hebben echt mooie dingen gezien.
Zo vonden we het erg leuk om door de steden te lopen en van alles te herkennen wat je al zo vaak op TV en in films hebt gezien. Het is er dus 'echt'!
De steden zijn ook heel makkelijk te verkennen en het metrostelsel zowel in New York als in Washington waren erg eenvoudig te snappen en goedkoop om te bereizen (als je tenminste niet je metrokaart met 30$ tegoed kwijt raakt 😅)
Toch hadden we het na 2,5 dagen in New York wel gehad en wilden we verder. Maar dat kwam wellicht ook omdat we zin hadden om aan de rondreis te beginnen.
We hadden bedacht dat we een wat rustiger reistempo wilden dan in 2012. Dat is niet gelukt. We hebben lange afstanden afgelegd en ook best veel reisdagen gehad. Aan de andere kant hadden we het whalewatchen echt niet willen missen en waren we nu dichterbij de Niagara Falls dan ooit, dus als we ze wilden zien moest het nu. Maar het was behoorlijk uit de richting.
Florida was wat dat betreft makkelijker te bereizen alhoewel sommige afstanden ook nog wel pittig waren. Verder vonden we het landschap in Florida niet heel inspirerend. Kelly Park vonden we super, maar de Everglades vonden we wel heel erg 'water-win-gebied-in-Nederland'. Met uitzondering van de alligator dan. Maar dat was er ook maar één.
De airboat tour vonden we super en het bezoek aan Busch Gardens was ook erg leuk. Maar Naples viel letterlijk in het water, de afstand naar Crystal Rivers hadden we toch even verkeerd ingeschat, als je niet naar Disney gaat, hoef je ook niet 3 nachten in/rond Orlando te verblijven en Miami is echt niet onze stad.
Key West vonden we wel erg leuk, maar dit had eigenlijk ook willekeurig welk Caribisch eiland kunnen zijn.
Verder moesten we ook erg wennen aan het weer. Nu is september niet de beste periode voor Florida, dus we hadden het 'kunnen weten', maar we hebben vrijwel elke dag een hele pittige bui gehad, en een aantal keer hebben we de plannen wel om moeten gooien.
Alles bij elkaar hebben we een fijne vakantie gehad, maar we hebben wel het natuurgeweld gemist van 2012. Dan zit er maar één ding op: we gaan terug!
De laatste dag alweer. We slapen lekker uit en dan wordt het tijd om in te pakken. We wegen alle koffers, en wegen ze dan nog eens. Nu zou het goed moeten komen met het gewicht.
Om 11.30 checken we uit. Stom genoeg zeg ik eerlijk dat we 3 dagen hebben geparkeerd in plaats van die ene die in rekening is gebracht. Maar ja, eerlijk duurt het langst.
Het is wel een beetje jammer dat we op geen enkele wijze gecompenseerd worden voor het gedoe met de kamer, maar we gaan er zelf ook niet meer op door. Snel weg hier 😉
Het is wel 8 mijl rijden naar het vliegveld, dus daar zijn we in no time. Het weer is niet fantastisch, het regent alweer behoorlijk.
Het inleveren van deze superfijne auto neemt ongeveer 30 seconden in beslag. We hebben 1410 mijl gereden en krijgen onze 0 bon.
Dan gaan we met de mover naar het vliegveld. Dit vliegveld is echt gigantisch!
We geven de koffers af (nu hebben we zelfs nog een kilo over) en gaan door securtity. Een full bodyscan maar toch moeten schoenen en riemen uit. Dus eerst weer aankleden en door richting de gate. En wat valt het weer tegen. Ben je op zo'n megagroot vliegveld, zitten er na security letterlijk 2 kleine parfumeries, 1 kiosk, pizzahut, broodjeskiosk en een bar. En dat is het dan. Je zou er eigenlijk je eigen eten mee naartoe moeten nemen.
Nou ja, eerst maar weer 'ns een broodje. Het giet inmiddels vreselijk.
Het boarden verloopt vlot, we moeten nog heel even wachten maar om 16.15 uur gaan we de lucht in. ETA in Dusseldorf 06.25 uur morgenochtend.
Het eten laat wegens turbulentie een tijdje op zich wachten. Zoals altijd neemt Jurgen de kip en ik de pasta. En op de coleslaw na is het prima te doen.
Tegen 20.00 uur gaat het licht uit maar slapen lukt voor geen meter. Dan maar films kijken. We ruilen nog even van plek want Jurgen z'n scherm stopt ermee en dan kan hij z'n film ook afkijken.
Tegen 05.00 uur plaatselijke tijd krijgen we nog een ontbijtje: broodjes, vleeswaar, kaas, yoghurt, jus en koffie.
Om 06.10 zetten we de landing in. Keurig op tijd, of strikt genomen te vroeg want in het oorspronkelijke plan stond de aankomst gepland voor 07.00 uur. De formaliteiten zijn snel afgehandeld dus de koffers duren lang. We bellen het taxibedrijf voor de transfer terug naar het hotel en tegen de
tijd dat wij eindelijk de juiste deur hebben gevonden staat die al te wachten. Bij het hotel hoeven we (ook niet na 3 keer vragen) niets extra's af te rekenen voor de 3 extra dagen parkeren. Nou, dan niet!
Om 07.30 uur zitten we in de auto, op weg naar Etten-Leur voor een lekker ontbijtje met eindelijk weer eens normaal brood.
Het zit er weer op, tot volgend jaar!
Wederom slapen we uit. Pas tegen 10.00 zijn we startklaar om naar het strand te gaan. Het water is heerlijk van temperatuur en prachtig van kleur. Als we dan toch even moeten zeuren? Je moet een heel eind lopen voor het wat dieper wordt. Nou ja, als dat alles is😄
Overigens hebben we, toen we de badlakens bij de receptie gingen halen, gevraagd hoe het nu zit met onze kamer. De jongen achter de receptie gaf door dat we vanmiddag een andere kamer krijgen. Nou, dat wachten we dan maar even af.
Tegen de middag gaan we van het strand af. Douchen en op weg. Eerst brunchen, dat doen we bij de Ihop met een schandalig groot ontbijt.
Als dat allemaal (nou ja, dat lukt natuurlijk niet) op is, gaan we naar Little Havanna. Onderweg bedenken we dat het toch wel sneu voor m´n nichtje is als ze geen Allstars krijgt. Dus terwijl ik met Nederland bel om te checken wat ze precies wil hebben, draait Jurgen de auto en rijden we terug naar de Mall. Als we dan toch in de Mall zijn, en de schoenen zijn binnen, halen we ook nog maar een trolley. Het is tenslotte clearance en de koffers waren in New York eigenlijk al te zwaar. Het is echt goedkoop want voor omgerekend 25 euro hebben we een metallic blauw spinnertje.
Rond 15.30 zijn we weer uitgekeken en rijden we terug, nu wel naar Little Havanna. Dat hadden we wel kunnen laten. Miami is zeg maar niet echt onze stad.
Op naar het hotel; als het goed is hebben we een nieuwe kamer gekregen. En dat klopt; we hebben een grote hoekkamer, wederom met front oceanview. Jammer dat dit maar voor 1 nacht is. Hadden we gisteren misschien toch al wat harder moeten klagen.
Nou ja, alles verhuizen naar de nieuwe kamer, even installeren en op pad voor eten. We moeten ook nog een beetje tanken; we kunnen nog wel 42 mijl maar dat bleek de vorige keer ook 0 te zijn!
We eten weer bij Ocean Drive, dit keer bij het Beachcafe. Het ziet er goed uit met lekkere muziek, het is wel aan de prijs.
Vooraf nemen we bruscetta die we delen. Jugen neemt een grouper en ik pizza. Het is alleen jammer dat het bier 12 dollar per glas kost (!!!). Het is buy 1, get 1. En dan valt het wel weer mee, maar dan moeten ze natuurlijk niet alsnog twee biertjes op de rekening zetten!
Uiteindelijk krijgen we de juiste rekening en daar zit al 18% gratuity bij in. Dat blijft toch bijzonder.
Tegen 22.15 uur zijn we weer bij het hotel waar we de auto in een compact parkeerplaats moeten proppen omdat mensen met een kleine auto op een standard hebben geparkeerd. Beetje jammer. We zitten nog een tijd buiten voor we naar binnen gaan om af te koelen!
Vandaag mogen we uitslapen dus het is al 09.30 als de eerste eindelijk onder de douche gaat. We besluiten vandaag naar de Sawgrass Mills in Fort Lauderdale te gaan, een super grote mall. Voor we vertrekken zeggen we nog even bij de receptie dat er water uit de airco lekt. Tot nu toe scoort dit hotel geen beste punten.
De mall is toch zo'n 45 minuten rijden en als we er aankomen hebben we honger! Onderweg naar het foodcourt komen we (alweer) langs een Sunglass Hut dus nu moet die zonnebril toch maar eens gekocht worden 😎
Dan is het toch echt tijd om wat te gaan eten. We halen allebei lekker een panini en als we die op hebben kunnen we weer verder shoppen. Alhoewel, dat valt ook wel weer mee (of tegen). We scoren nog wel wat spullen bij de Gap voor Jurgen maar veel meer is het niet. We gaan nog naar de Converse winkel voor m'n nichtje maar de maat die zij heeft opgegeven zit net tussen twee maten in, dus nu weten we het eigenlijk ook niet. Maar we kunnen het niet checken want het is inmiddels 16.30 uur. Dan geen Allstars.
Rond 17.30 uur zijn we weer bij het hotel. We hadden eigenlijk gedacht om nog lekker even naar het strand te gaan maar dit is natuurlijk Florida dus het gaat weer plenzen en onweren. Dan blijven we maar lekker buiten zitten op het balkon.
Tegen 19.30 uur gaan we naar Ocean Drive om daar te eten. We vinden een parkeerplaats verrassend dichtbij en gaan eten bij TGIF. Jurgen heeft kip met spinazie, mozerella en tomaat, gek genoeg geen friet ofzo. Ik heb crushed parmesan chicken met mac & cheese. Er past nog net een toetje bij alhoewel we heel verstandig zijn en er eentje delen.
We lopen nog een eindje langs de Art Deco gebouwen; ziet er mooi uit met al die kleurige verlichting. Tegen 22.00 uur zijn we weer bij het hotel.
Na nog een toiletbezoek moet alweer maintenance gebeld worden. Getver. Als de man weer weg is, bellen we nog maar eens met de receptie want hier worden we echt niet blij van. De kamer is gewoon niet goed. De reactie: I'll hope you'll make it through the night and tomorrow we'll get you more comfortable. Laten we het hopen want zo vinden we er niks an!
We zitten nog een tijdje op het balkon en verbazen ons over het grote aantal vliegtuigen die hier landen en zien een vet onweer boven de oceaan. Rond middernacht gaan we naar bed.
Vandaag moeten we weer verder want Miami wacht. We staan om 08.30 uur op en gaan op het gemak ontbijten, weer lekker in de achtertuin. Om 10.30 zitten we in de auto.
Een beetje jammer want we vergeten natuurlijk om een foto te maken van de boei. Extra jammer is dat we daar pas achterkomen als we de Overseas Highway weer af zijn...
Wel mooi hoor om hier zo overheen te rijden... strakblauwe lucht, andere kleur blauwgroene zee...best bijzonder.
Onderweg halen we een broodje bij de Sub en om 14.45 uur zijn we bij ons hotel op Miami Beach. Eerst maar eens vragen of we al in kunnen checken.
Op zich kan dat, maar ze kunnen onze reservering niet vinden. Beetje jammer dat dit nu juist gebeurt bij een van de reserveringen die via het reisbureau zijn geregeld... Een heel gedoe: wij hebben een voucher maar zij geen reservering. En wij hebben dit hotel al betaald en zitten er dus niet perse op te wachten om dat nog eens te doen, 3 nachten Miami Beach. Thomas Cook, waar de kamer geboekt is, is wegens het tijdsverschil natuurlijk niet bereikbaar. Ook al lijkt het er op dat ze erg hun best doen, echt lukken wil het nog niet. Maar na een uur zijn wij er ook wel klaar mee, dus tussenoplossing: ze sturen een e-mail naar Thomas Cook. Daar zou dan morgen antwoord op moeten komen. Dan betalen wij de eerste nacht (nog eens) en de borg. Als het dan morgen geregeld is, krijgen we dat weer terug. Echt veel keuze hebben we niet, dus dit moet dan maar. We worden wel al die tijd heel vriendelijk geholpen door Demi, een Nederlandse stagiaire. Ze geeft ons stiekem wel een upgrade want we krijgen een Oceanfront King room.
Jurgen zet de auto in de parkeergarage en ondertussen ga ik met alle koffers op weg naar de kamer. En inderdaad is die behoorlijk ruim en hebben we mooi uitzicht over de zee.
Rond 18.00 worden we gebeld. Het blijkt allemaal in orde te zijn met de reservering. Dat wisten wij natuurlijk al lang. Wel bijzonder dat het dan nu wel gelukt is om contact op te nemen. Doet toch het vermoeden rijzen dat het een foutje van het hotel was.
De tweede betaling wordt volledig omgezet in de borg, en die krijgen we terug als bij het uitchecken blijkt dat we de kamer niet in de fik hebben gestoken.
Dan willen we op pad voor eten. Nog snel even naar het toilet en jammer, er moet iemand langskomen want de WC overstroomt. Fijn...
Gelukkig is het snel weer opgelost, maar toch even onhandig.
We gaan eerst lopend op pad maar hebben natuurlijk weer geen kaartje en dus geen idee. We halen dus de auto maar ook dan valt het nog niet mee. Uiteindelijk lukt het dan toch nog en eten we best lekker bij Normann. Jurgen neemt een burger en ik 'n flatbreadpizza. We gaan nog even langs de Publix en om 22.00 zijn we weer bij het hotel. Het binnenkomen in de parkeergarage is nog even een dingetje. We lezen nog wat op het balkon en tegen 23.30 gaan we naar bed.
De wekker gaat hier om 09.00 uur. Of eigenlijk niet, want wonder boven wonder ben ik al wakker. Het ontbijt zit er hier ook bij en dat is prima geregeld. Fruit, Hartig en zoet beleg, brood, bagels, pastries, eitjes, yoghurt, koffie, thee en sap. En dat alles lekker in de achtertuin in het zonnetje opeten!
Tegen 10.30 uur gaan we op pad. Het is erg mooi weer en dus ook erg warm en dat belooft het de hele dag te blijven.
Dus we besluiten dat we geen eens lekker gaan niksen: we gaan naar het strand!
We zitten eerst fout maar hebben dat pas in de gaten als we al $8,- hebben betaald om te parkeren. We rijden langs de overbekende boei (en denken: het is nu druk, we komen hier nog wel terug voor de foto)en komen dan bij 't Fort Tyler Park. Een heerlijk strand!
Helaas valt er, wegens een storm in de Golf van Mexico weinig te snorkelen. Nou ja, we vermaken ons toch wel en zo'n dagje relaxen is ook wel eens lekker.
Het enige geluid dat ons 'stoort' is het tikken van twee spechten die een boom aan het bewerken zijn. Wel mooie spechten trouwens.
Rond 16.00 vinden we het mooi geweest en gaan we terug naar The Artist House. Lekker het zand van ons afspoelen en op de veranda treffen we het andere stel weer waar we nog even mee kletsen.
Dan weer richting het avondeten. Wij komen uiteindelijk uit bij het Hardrock Café en eten daar verrassend lekker! Jurgen heeft gegrilde garnalen en ik plucked smoked chicken. We lopen terug naar the Artist House en zitten ook nu nog een tijd op de veranda.
De wekker stond weer vertrouwd om 08.00 uur en we hebben allebei heerlijk geslapen. Het is hier een B&B dus na het douchen gaan we lekker ontbijten met een eitje, toast en koffie van DE 👍
Om 09.45 uur gaan we op weg en we besluiten ook nu het Flamingo deel van de Everglades te laten zitten en direct naar de Key's te rijden.
Tom zegt 204 mijl en ETA 15.20. Dat lijkt ons wel genoeg voor vandaag.
We rijden weer de bijzonder interessante weg (...) via Shark Valley naar de Overseas Highway die we tegen 12.15 oprijden. Een half uurtje later stoppen we bij Robbie's op Islamorada. Hier kun je onder toeziend oog van pelikanen hele grote tarpons voeren. Heel goor, want het voer bestaat uit kleine visjes. Jak. Jurgen vindt het wel leuk en ik schrik vooral als die enorme vissen verder uit het water omhoog komen dan ik had verwacht. Nog 'ns jak!
Ook wij kunnen hier gevoederd worden: in een soort strandtentachtige omgeving kunnen we lekker lunchen. Er hangt hier een erg aangename Caraïbische sfeer. Leuk hoor! En het eten is ook nog lekker, we nemen allebei een kruising tussen een hamburger en een sandwich.
Het is dan nog een uurtje rijden en tegen 15.00 rijden we voor bij het hotel (voor de oplettende lezer: dit klopt inderdaad niet...): The Artist House on Fleming. Wat een leuk huis is dit! Helemaal van hout en het lijkt zo uit de film te komen met een frontporch compleet met schommelbank.
We checken in en betalen gelijk de 2e nacht. We krijgen een kamer op de begane grond, Simonton genoemd. Hoge plafonds, houten vloeren, shutters voor de ramen, wij vinden dit helemaal leuk! De auto parkeren we om de hoek, koffers eruit en ons installeren. We halen een drankje bij het 'happy hour' in de tuin en zitten lekker op de veranda helemaal niks te doen. Na een tijdje zitten arriveert er een Nederlands stel en zitten we even te kletsen en ervaringen uit te wisselen.
Daarna wordt het tijd om te gaan eten. We lopen naar Duval Street om een leuk restaurantje te vinden. Wat een drukte! We pakken nog een bewolkte zonsondergang mee en eten uiteindelijk bij Johnny Rocket een hamburger die verrassend goed smaakt.
We kopen hier en daar nog een souvenir en tegen 22.30 zijn we weer bij The Artist house waar we lekker nog een tijdje op de veranda zitten.
Er is er een jarig! Enzovoort, enzovoort!
Vandaag staat de wekker vroeger dan anders, om 07.00 uur, omdat we naar de Everglades gaan.
Douchen inpakken, ontbijten en wegwezen. Om 08.45 zitten we in de auto en bedenken we dat we niet gaan doen wat we gisteren hebben bedacht.
Het oorspronkelijke plan was namelijk om eerst naar Flamingo te rijden in het Zuidwesten van de Everglades, daar wat rails te doen, dan terug naar Shark Valley in het noorden om te fietsen en dan naar Everglades City om te overnachten. Dat vonden we toch wat al te ambitieus. Dus we skippen Flamingo en gaan direct naar Shark Valley. Daar zijn we rond 10.45 uur. We kijken eerst even in het VC en daarna gaan we fietsen huren.
Het is dan wel bloedheet, het lijkt ons toch de leukste manier om hier rond te kijken. Zodra de man van de fietsenverhuur in de gaten heeft dat we uit Nederland komen, stopt hij met uitleggen. Hij ziet natuurlijk direct dat wij geoefende fietsers zijn haha!
De trail is 15 mijl lang en na 7 mijl komen we bij de uitkijktoren. En we kunnen melden: dat viel toch nog behoorlijk tegen. Het was 95F met een luchtvochtigheid van ongeveer 100%. Misschien iets minder, maar binnen no-time zijn we doorweekt.
Overal waar we fietsen is het vlak en onbeschut, dus dat helpt niet echt mee. We stoppen geregeld voor wat foto's en om wat te drinken, we jagen er allebei 2,5 liter doorheen!
De score van het wildlife valt op zich best tegen. Heul veul vogels (daar zijn ze weer!): reigers, ibissen, ooievaars, verder schildpadden, hele grote slakken, sprinkhanen en.... 1 hele alligator...
Hebben we daar al die moeite voor gedaan? Maar het is warm en de laatste periode vrij droog geweest dus de dieren zitten allemaal in de ver weg gelegen diepere delen. Het uitzicht vanaf de toren is best mooi, maar we worden nog niet echt weggeblazen door het natuurschoon.
Tegen 14.00 uur stappen we weer in de auto en gaan we richting Everglades City. De weg hier naartoe is zeer uitdagend: 20 mijl rechtdoor, dan een bocht naar rechts, en weer 20 mijl rechtdoor... Opletten hier 😂
Om 14.45 uur zijn we bij het hotel en mogen we gelijk inchecken. Stel je van Everglades City niet teveel voor, dit zijn ongeveer 6 huizen! De kamer is erg groot maar er is een aardig hoog Golden Girls gehalte 😂
Even omkleden en kijken waar we een airboat tour kunnen doen. We zien een aanbieding voor Captain Jacks dus die wordt het. Om 16.00 uur kunnen we mee dus we hebben nog een half uur om een lunch te regelen. Gelukkig zit er een subway.
Op weg naar Captain Jack geef ik ineens een gil en moet Jurgen snel stoppen: er steekt een slang de weg over! Woehoe, die moet natuurlijk even op de foto!
We melden ons keurig op tijd bij Captain Jack die Kenny blijkt te heten, en we hebben de boot voor onszelf. En mèn wat gaat dat ding hard! We scheuren door smalle mangrovepaadjes, volgens Kenny gaan we ongeveer 50 m/h!
Jurgen spot ineens een alligator tussen de bomen dus hup, draaien en terug en daar ligt inderdaad een aardig exemplaar van ruim 3 meter. Cool!
Uiteindelijk gaan we weer verder, haalt Kenny nog wat gaaf bochtenwerk uit de kast en komen we uit bij 'n soort kreek. Hij houdt een vis in het water, beweegt er een beetje mee en daar komt Lucy aanzwemmen alsof ze een hondje is. Maar ze is geen hondje, ze is een gigantische alligator!
Als Kenny vervolgens de vis hoog boven het water houdt, komt ze voor de helft uit het water! Wat een oerkracht! De kracht en het geluid van haar kaken die dichtklappen is met recht indrukwekkend te noemen!
En dan begint het te plenzen. Niet zo maar een beetje, maar moesson proporties! Ondanks de poncho's zijn we tot op onze onderbroek nat. Ach, beter nu dan vanmorgen op de fiets! Om 17.00 uur zijn we weer terug bij Captain Jack. Kenny krijgt z'n fooi en wij gaan opdrogen in het hotel.
Tegen 19.00 rijden we naar het 'centrum' voor het diner. We komen uit bij Island Bar. Binnen is het koud! Gelukkig hebben we allebei een vest in de auto want dat is hier wel nodig. Ik bestel een pizza en Jurgen neemt een soort fish & chips.
Mijn pizza is bij de eerste poging niet bepaald warm, maar dat wordt uiteraard keurig opgelost. De pizza was niet gigantisch dus ik heb wel zin in een toetje, Jurgen wil alleen koffie. Ze hebben hier hele gekke dingen op de kaart en die wil ik wel eens proberen. Ik bestel Fried Cheesecake. Dat is wat het lijkt. Maar erg lekker!
We redden bij The Ivy House nog een minikikker en nemen koffie en thee mee naar de kamer.
We hebben hier zo'n lekker bed dat we er niet goed uit kunnen en zelfs het complimentary breakfast missen 😊 Dan maar onderweg.
Onderweg is vandaag naar Naples.
Deze nacht was weliswaar nog niet geboekt, maar gisteren hebben we een kamer in het La Quinta Naples downtown geboekt. In Naples zou je op de pier dolfijnen voorbij moeten zien komen. Dat willen wij wel eens zien!
Net na 10.00 zitten we in de auto. In de buurt van St. Petersburg stoppen we bij de Cracker Barrel om te brunchen. Een tip uit een blog en het bleek een goede tip, want hier kun je serieus lekker ontbijten! De aankleding is bijna net zo hysterisch als bij het lokale Mexicaanse restaurant thuis, maar dan met 'n boerenthema. En dan het eten natuurlijk. We bestellen allebei een menu en we krijgen een tafel vol met allerlei eieren, bacon, hashbrowns, toast, wentelteefjes en Jurgen een soort mega mcnuggets met champignonsaus. Bijzonder 😃
Het is allemaal best een heel klein beetje veel en dat voor 22$!
Dan door naar Naples. Onderweg hebben we 5 druppels regen. Dat moet wel haast warme regen zijn want het is dik 95F. We stoppen nog een keer om te wisselen, nemen al rijdend foto's van het bord waarop de afslag naar Port Charlotte staat en rond een uur of 2, op nog een half uurtje van Naples, rijden we een enorme bui in. Niet normaal. We zien geen hand voor ogen en waar we eigenlijk 70 m/h mogen rijden, kunnen we echt niet harder dan 25. Het is nog steeds wel heel warm, een tropische bui zullen we maar zeggen.
Iets later dan gepland rijden we om 14.45 uur het terrein van het hotel op. Gelukkig kunnen we al inchecken maar ik heb niet goed opgelet en snap niet helemaal waar we de lift kunnen nemen. Dus ik sta wat te klunzen bij een buitendeur in de stromende regen en schrik me vervolgens de pl***is van een werkelijk enorme donderklap. Jurgen lacht zich natuurlijk rot, dus die mag zo de koffers uit de auto halen 😟
We moeten nu trouwens wel een nieuw plan maken, want dat dolfijnspotten wordt natuurlijk weer helemaal niks met dit weer.
We installeren ons op de wederom prima kamer en gaan dan maar op zoek naar 'n mall. Volgens ons is die er niet, maar het is inmiddels toch nog droog geworden dus we gaan toch maar even kijken bij de pier.
Natuurlijk geen dolfijn te zien. Wij en dolfijnen... dat is eigenlijk nog nooit gelukt.
Naast het hotel zit een Olive Garden. Wat kan ons het schelen, we gaan er gewoon weer naartoe!
Vandaag staat de wekkeer alweer om 08.00 uur. We willen op tijd wegrijden want Tampa Busch Gardens staat op de planning!
Dat is een kruising tussen een pretpark en een dierentuin en dat komt voor ons mooi uit omdat de helft van ons niets aan achtbanen vindt en de andere helft wel 😄
Eerst nog even uitchecken en het hotel betalen en dat duurt even want er is iets met de printer en het kost ongeveer 15 minuten om een simpel bonnetje te printen.
Maar goed, om 09.00 uur zijn we dan toch weg en het is anderhalf uur rijden. Omdat BG om 10.00 uur open gaat, komt dat mooi uit.
Via de Florida Turnpike (waar geen benzinepompen zitten) rijden we naar Tampa.
Met nog zo'n 20 mijl te gaan zegt Jurgen: hé, het lampje van de benzinemeter brandt. Geen probleem, we kunnen nog 40 mijl. Oké dan tanken we als we de afslag nemen. Maar de afslag die we moeten hebben is dicht, en die daarna ook!
O, o! Zegt Jurgen... het is nu nog 0 mijl! Da's toch wel wat te weinig en het wordt even spannend. Gelukkig zit er kort daarna een afslag, en een benzinepomp! Op de laatste dampen rijden we het tankstation op en er gaat maar liefst 15 gallon in de tank.
Jurgen is wegens alle opwinding wel even toe aan koffie dus dat ga ik dan maar heel gedienstig halen haha!
Net na 10.30 uur rijden we het parkeerterrein op. Goodmorning! That'll be 17 dollars! Alsof 't niks is. Maar als we 't vergelijken met de kosten voor de toegangskaartjes is het inderdaad niks 😂 We nemen het trammetje naar de ingang en kopen daar twee kaartjes voor het luttele bedrag van $207,-... kwestie van betalen en vergeten!
Het park is 't geld wel waard. Het is erg mooi aangelegd en er zijn supergave achtbanen. Terwijl Jurgen naar de cheetahs gaat kijken, ga ik in de Cheetah Hunt. Na een halfuurtje ben ik er weer; het was een erg gave achtbaan met veel versnellingen die echt hard ging.
Daarna gaan we met de kabelbaan de Serengeti Plain over. Mooi opgezet allemaal: hier lopen olifanten, neushoords, zebra's, giraffes, gnoes, gemsachtigen... Hartstikke leuk. Had ik al gezegd dat het prachtig mooi weer was, zo rond de 95F?
We eten best lekker in de Bengal Bistro en gaan dan in de Congo River Rapids. 'n Soort van Piranha maar dan natter. Er staan overal bordjes: During this ride you will get wet and possibly soaked. Gelukkig zijn er kluisjes dus daar stoppen we alle spullen in. En dat is maar goed ook want als we uit de Congo komen zijn we werkelijk zeiknat en doorweekt tot op ons onderbroek. Maar gezien de temperatuur is dat eigenlijk best wel lekker!
We drogen op in het treintje dat ook over de Serengeti gaat.
Zelfde dieren, ander gezichtspunt. Daarna wil ik toch wel heel graag in de achtbaan waarvoor we hier wat mij betreft zijn gekomen... Sheikra! Stel je voor: 8 losse stoelen naast elkaar, 60 meter omhoog, bocht om, even blijven hangen en dan met een noodgang 90 graden naar beneden! En natuurlijk nog 'n stuk daarna, maar wat was het gaaf! Ik had gewoon kippenvel. En omdat er eigenlijk helemaal geen rij stond, kon ik gelijk nog een keer!
Dan is het weer tijd om wat dieren te bekijken. Eerst de birdsanctuary (daar zijn ze weer 😉) en daarna de walkabout way met kangoeroe's en wallaby's. Erg leuk maar dan hebben we al zoveel gelopen dat we het eigenlijk ook wel weer hebben gehad.
We rijden het hele eind terug naar het hotel (wel 500 meter), checken in en nemen lekker even een duik in het zwembad. Heerlijk even afkoelen; de thermometer in de auto gaf 108F aan. Zal zijn omdat die stil stond, maar warm is het dus wel.
Tegen 19.00 zijn we genoeg afgekoeld en gaan we op zoek naar eten. Olive Garden wordt het dit keer, en als je het dan over goedkoop hebt... Het diner kost slechts 9$ meer als de lunch in het park. Jurgen neemt vooraf de salade en de pasta met garnalen. Ik neem de chickensoup en pasta met steak en gorgonzola. Lekker!
Terug in het hotel nog even uitbuiken en daarna slapen na een vermoeiende dag.
Gisteren avond hadden we al opgeruimd en de vaatwasser gedraaid, want we moeten vóór 10.00 uur uitchecken. En we zijn voor de verandering keurig op tijd want om 09.30 uur krijg ik de zero balance rekening van de check-out-mevrouw.
Vandaag eerst nog een kleine tussenstop bij de grote mall en dan door naar Homosassa Springs.
Die Malls vallen eigenlijk behoorlijk tegen. Ze zijn weliswaar gigantisch maar weinig outlet en dat vinden we dan eigenlijk toch leuker.
Met dank aan Brian kopen we allebei 2 shirts en Jurgen de onvermijdelijke slippers.
We gaan ook nog even naar de Mall of the Millenia, maar dat is eigenlijk een heel duur winkelcentrum en daar kopen we alleen kerstkaarten.
Ik twijfel nog 'ns 6 keer over een mooie zonnebril die ik heb gezien, maar uiteindelijk koop ik hem dan toch maar niet 😎
We eten een wrap op het foodcourt en het is al tegen 13.00 uur als we eindelijk op weg gaan naar Crystal River, ETA 15.15 uur. Het is prachtig weer en erg warm, 95-105F.
Om 15.00 zijn we ingecheckt in het hotel. Dat is wat shabby, maar wel netjes en we komen hier voor de locatie en het prachtige uitzicht. En dat hebben we zeker!
Even spullen in de kamer zetten en naar 't Homosassa Springs Wildlife State Park.
In principe is 't een wildlife refugee, geen dierentuin. Het enige niet inheemse dier is Lucifer, het nijlpaard uit Daktari. Maar de reden dat we hier zijn, zijn de manatees.
Het is ongeveer 5 minuten rijden van ons hotel naar het SP en daar aangekomen is het ons niet helemaal duidelijk hoe we bij de ingang kunnen komen. Nou, zegt de ranger, met de tram. Dus lopen we naar de tramhalte in de veronderstelling dat die zo wel zal gaan. Hmmm. Nee dus. Jurgen gaat het vragen en de tram gaat binnen nu en 30 minuten. Poep, daar gaan we niet op wachten. Kunnen we er ook zelf naartoe rijden? Ja zeker! It will take you a minute.... Grrrr zeg dat dan gelijk!
Maar goed, 1 minuut later staan we bij de ingang. De toegangsprijs voor ons samen is 19.80$ en we krijgen de vraag of we 20 cent willen doneren. Ja hoor, wij zijn de beroerdsten niet 😇 Uiteraard gooien we nog wat extra dollars in de pot.
Dan naar de Manatees. Er zitten er 5 en we zien ze van erg dichtbij. Ze zijn echt erg groot en niet bepaald gestroomlijnd. Wel sneu want ze worden heel vaak overvaren en zijn dan gewond van de schroef. Hier worden ze dan gevoederd en verzorgd.
En vanwege het warme water in de bronnen komen ze graag naar deze plek, in de winter zijn er soms wel 80.Wij vinden 5 ook een prima score.
Verder zitten hier otters, alligators, beren, de hippo, wolven, bobcat, panter en... heul veul vogels! Pelikanen, kraanvogels, flamingo's, lepelaars, eenden, uilen, roofvogels... kortom een hoog vogelgehalte.
Tegen 17.00 uur hebben we het wel gezien en op de terugweg naar 't hotel halen we nog wat boodschappen want we hebben bijvoorbeeld al het water in Orlando laten staan.
We zien de Taco Bell en bedenken dat dit vast lekker zal zijn. Nou nee. Jammer maar dit vinden we echt smerig. Gelukkig zit de Mac ernaast dus rijden we snel door de McDrive.
We genieten van een prachtige zonsondergang en van het feit dat het in de verte regent maar het bij ons lekker droog is. Ook springen er nog wat vissen uit het water. Helaas geen dofijnen, die hebben we volgens de buren net gemist.... Grrrr!
