Vanwege een vroege SMS worden we om 05.30 uur wakker. Het lukt om nog even door te slapen tot de wekker om 08.00 uur gaat. 3 kwartier later zijn we uitgecheckt en zitten we in de auto. Het is nog maar een klein stukje naar DC, dus rond 11.00 uur zouden we bij het hotel moeten zijn.
Onderweg halen we bij de supermarkt ontbijt en koffie en we schieten lekker op.
Maar net voor we de Potomac oversteken staan we behoorlijk in de file.
Uiteindelijk staan we een half uur later dan gepland bij de receptie van ons hotel in Rosslyn. Dat is een soort buitenwijk direct naast het centrum van DC.
Helaas is onze kamer nog niet klaar, best logisch ook want de officiële inchecktijd is 16.00 uur, maar we kunnen hier wel alvast de auto parkeren zodat we met de metro naar het centrum kunnen.
Het is ook vandaag weer erg warm, met best een hoge luchtvochtigheid, dus zodra je beweegt staat het zweet in je b.... eh, op je rug. En schiet mijn haar onbeheersbaar in de (pluizige) krul.
Maar goed, liever dit dan regen!
Bij het metrostation worden we door een erg vriendelijke man geholpen met het kopen van de juiste kaarten (hier moet je wel allebei een eigen kaartje hebben) en daarna gaan we met de langste roltrap ever naar het perron.
In Washington zijn 6 metrolijnen. 3 ervan stoppen in Rosslyn, dus dat komt goed.
We stappen uit bij station 'Metro'. Dit ligt weliswaar behoorlijk centraal maar we lopen serieuze stukken omdat alle bezienswaardigheden verder uit elkaar liggen dan je zou denken. Onze eerste stop wordt het White House. Of nou ja, eigenlijk niet: de echte eerste stop is een souvenirwinkeltje waar Jurgen een nieuw t-shirt koopt omdat hij nu al doorweekt is. Niet lang daarna: the White House. Erg leuk want dat is zo'n beetje het bekendste huis ter wereld. Ook erg wit, maar toch niet zo groot als we verwacht hadden. Begrijp me niet verkeerd, het is nog steeds een heel behoorlijk huis, maar toch.
We lopen om het huis heen om over The Mall naar de Needle te lopen. Dat is die grote obelisk, die toch: 1. Nog een behoorlijk eind weg staat, en 2: Echt heel hoog is!
Wat ook opvalt is dat het gras eromheen ook heel erg groen is.
We willen in ieder geval naar 't Lincoln Memorial dus lopen we langs het WWII Memorial naar de Reflection Pool. We moeten het toegeven: de Amerikanen hebben verstand van het bouwen van monumenten. Erg groot en erg indrukwekkend.
Langs de Reflection Pool (die dan weer akelig lang is), lopen we tussen de eekhoorntjes en ganzen naar Lincoln.
Ook dit beeld is echt groot en heel herkenbaar. Leuk hoor!
Vanaf hier zie je trouwens perfect waarom de reflection pool reflection pool heet: heel the Needle wordt gereflecteerd in het water.
Via het Vietnam memorial (waar we stil worden van de enorme hoeveelheid namen) lopen we weer richting the White House en daar in de buurt eten we bij wijze van een late lunch een salade (Jurgen) en een broodje (ik). Daarna hebben we het wel weer even gehad en snakken we naar een douche, dus hup naar de metro en inchecken in het hotel. Om 17.30 zijn we op de kamer die niet heel bijzonder is, maar prima voldoet.
Eerst maar eens lekker douchen en en bijkomen van een hele middag lopen in de stad bij 90-95F. We zijn qua avondeten niet erg geïnspireerd en gaan eten bij de buren: een Chinese Italiaan (niet te verwarren met een Italiaanse Chinees). Het eten is verrassend lekker, verrassend goedkoop en verrassend veel... ik kreeg namelijk de verkeerde 'maat' pizza... Die ging zeg maar niet helemaal op 😊 Jurgen z'n chicken parmesan gaat met hangen en wurgen op, maar dan zijn we ook tonnetje rond en rollen we terug naar het hotel.
Tegen 21.00 uur zijn we weer op de kamer. We bespreken het plan de campagne voor morgen en slapen op tijd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten